Henrik Mulder (40) heeft een goede baan in de financiële sector als hij en zijn vrouw Arja een roeping krijgen om te dienen in Gods koninkrijk. Voor MAF hopen ze straks samen met hun vier kinderen te gaan werken in afgelegen en moeilijke bereikbare gebieden. Een leven in Westerse luxe laten ze achter zich om straks volledig afhankelijk te zijn. ‘Als God ons ergens wil hebben, is voor Hem geen probleem te groot.’
Vroeger wilde ik al piloot worden’, begint Henrik te vertellen. ‘Het leek me mooi om bij de Luchtmacht te solliciteren, maar met mijn ruim twee meter lengte was ik te lang. Daarnaast vonden mijn ouders vliegen op zondag en christen-zijn geen goede combinatie. Toen we getrouwd waren, zeiden mijn vrouw en ik eens tegen elkaar: “Misschien moeten we voor de MAF gaan werken.” Het bleef bij het uitspreken ervan en we gingen door met ons leven.’
Buitenland
Henrik belandt in 2011 in de financiële sector en krijgt een goede baan bij PwC, een internationaal assurance- en advieskantoor. ‘Mijn expertise lag bij de controle van grote verzekeraars. Bij PwC maakte ik snel carrière. Ik behaalde mijn titel voor registeraccountant, werd in 2016 manager en twee jaar later senior manager. Toen kwam ook de vraag hoe ik mijn toekomst daar voor me zag. Ik had het plaatje in mijn hoofd om ooit partner te worden bij PwC. Daarvoor was buitenlandervaring min of meer verplicht. Mijn vrouw en ik hadden het daar eerder al eens over gehad en zagen dat wel zitten. In 2019 vertrokken we voor twee jaar naar München. Dat liep uiteindelijk allemaal anders. Door corona kwam er vroegtijdig een eind aan het contract in Duitsland en moesten we terug. Dat was moeilijk. We waren net ingeburgerd en hadden na flink investeren onze weg gevonden. PwC in Nederland wilde me graag weer terug hebben en had een mooie klantenportefeuille voor me. Aangezien ik nog steeds dat plaatje in mijn hoofd had om partner te worden, besloten we te gaan. Eenmaal terug voelde dat niet goed. Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en zeiden: “We moeten terug!” Ik wilde niet uitgebreid solliciteren. Als ik een vacature tegenkwam die bij me paste, zou ik een poging wagen. We zouden spijt krijgen als ik het niet probeerde. We hebben veel gebeden om wijsheid, ook met het oog op onze kinderen. Uiteindelijk schreef ik drie brieven en kreeg ik bij twee vacatures een aanbod. Een klein jaartje later woonden we weer in München. Ik ben nu hoofd van de financiële auditafdeling van een grote internationale verzekeraar. Die baan bevalt me heel goed. Ik geniet van de verantwoordelijkheid die ik heb. Ik vind het mooi om met mensen te werken, ze aan te sturen en ze te zien ontwikkelen.’
Roeping
MAF is in al die jaren nooit helemaal uit de gedachten van Henrik en Arja verdwenen. ‘Meerdere keren kwam het op ons pad en hebben we het erover gehad, maar lachten we het weer weg. Toch werd er steeds een appel op ons gedaan. In de kerk in München is veel aandacht voor het missionaire, meer dan we gewend waren in onze kerk op de Veluwe. In een dienst stond heel nadrukkelijk de zendingsopdracht centraal: gaat heen en onderwijst alle volken. We vroegen ons af welke rol er voor ons was weggelegd. Niet veel later ging het ook over de roeping van Mozes. Dat sprak ons aan. We hebben in al die jaren vaker nagedacht over MAF, maar steeds hadden we een ander excuus om het niet te doen: geen geld, geen tijd, studie, jonge kinderen, nieuwe baan. Net als Mozes zochten we naar uitvluchten om onze roeping te ontlopen. We werden onrustig. Alsof God echt zei: “Jullie moeten er iets mee doen.” We hadden allebei het gevoel dat we dit moesten onderzoeken. Als je niks doet, gebeurt er ook niks, dus ik belde de vliegschool van MAF op. Ik meldde me aan voor het eerste vliegassessment. Het uitvalpercentage is hoog, dus de kans dat ik niet doorging was groter dan dat ik het zou halen. We waren verrast over de uitslag: ik was door. We hadden geen grond meer om deze weg niet in te gaan. God opende een deur. Je doet dit niet even zomaar, voor het avontuur, maar voor een hoger doel. God heeft ons talenten gegeven en we voelen sterk de drang om die niet voor onszelf in te zetten, maar voor Zijn Koninkrijk. Als we nu terugkijken op die periode kunnen we niet anders zeggen dan dat God dat bijzonder geleid heeft.’
Goed team
Henrik bereidt zich voor om te starten met zijn vliegopleiding. ‘Een complicerende factor was dat we in München wonen en de opleiding op Teuge is. Veel studenten volgen één vliegles per week naast hun werk. Je hebt ongeveer vijftig lessen nodig, dus je bent – niet vliegbare weken meegerekend – zo ruim een jaar verder. Dat was voor mij geen optie. Ik kan niet elke week op en neer. Ik besloot te starten met de theoriestudie. In februari 2023 deed ik op één dag examen voor alle negen vakken, zonder een minuut vliegles. Ik slaagde voor alle vakken. In juli van dat jaar haalde ik mijn brevet. Op afstand werken was dankzij corona heel gewoon geworden. Met internet en een laptop kon ik overal werken. Ik was in die periode veel bij mijn ouders en had bijna iedere dag een vliegles. Mijn leven in Nederland bestond in die maanden voornamelijk uit werken, vliegen en slapen. Mijn vrouw bleef met drie kinderen achter in München. Dat was ook een heel intensieve tijd voor haar. Zonder haar aan mijn zijde had ik dit allemaal niet kunnen doen. Gelukkig kreeg ze op de juiste momenten hulp vanuit de omgeving en onze gemeente. Op mijn werk had ik nog niet verteld waar ik mee bezig was. Ik moest nog een belangrijk assessment doen. Als dat niet goed ging, was er wellicht voor niets onrust ontstaan. Ik heb vaak online vergaderingen die last-minute worden ingeschoten. Mijn angst was dat dat precies tijdens mijn vliegles zou gebeuren. Het bijzondere is dat dat geen één keer is voorgekomen. Soms stond er wel direct nadat ik terugkwam van een vliegles een vergadering gepland. Dat dit zo geleid is, zijn knipogen van God. Het zijn de momenten waarop je weet dat Hij zorgt. Dat geeft rust.’
Afhankelijk
Het traject waar Henrik en zijn vrouw in zitten is pittig, maar ook verrijkend. ‘God leert ons hierdoor afhankelijkheid. We geven een hoop op. Ik heb een fantastische baan en heb goede perspectieven om mijn baas op te volgen. Menselijk gesproken is er geen enkele goede reden om weg te gaan uit München. Deze roeping heeft impact en gevolgen voor onze levensstijl. Een comfortabel leven waarin je bijna alles kunt doen wat je wilt, is voorbij. Straks moeten we een achterban opbouwen die ons gaat voorzien in ons levensonderhoud en worden we volledig afhankelijk. Dat vinden we soms wel moeilijk, omdat we zo gewend zijn om onze eigen boontjes te doppen. Maar we hebben er ook vrede mee. We zijn al die tijd enorm gezegend geweest. En nog! Eigenlijk zijn het gewoon luxeproblemen. We kunnen het in perspectief zien. De mensen voor wie we gaan werken, hebben helemaal niks. Als wij voor een aantal van hen het verschil kunnen maken, is dat het waard. Leven in geloof heeft voor ons een heel andere betekenis gekregen. Vertrouwen op God is makkelijk gezegd met een goed gevulde bankrekening, maar als het geld eruit vliegt en de bodem in zicht komt, krab je jezelf wel even achter je oren. We vertrouwen erop dat Hij ook dan voor ons zorgt en dat hebben we ook meerdere malen ervaren in de afgelopen jaren. In dat opzicht heeft dit proces ons heel veel geleerd. Afhankelijkheid leren we niet alleen op financieel gebied. Als ik van tevoren had geweten hoe dit zou lopen, had ik gezegd dat ik dit nooit zou kunnen. Er waren zoveel momenten dat we geen idee hadden hoe het moest en twijfelden. God leerde ons vertrouwen. Als ik in de Bijbel las over het volk van God dat in de woestijn steeds mopperde en niet vertrouwde, dacht ik: wat een ongelovig en eigenwijs volk. Maar ik ben net zo. Terugkijkend moeten we verwonderd zeggen: “Wat heeft God ons toch steeds weer geholpen en ons steeds weer bevestigd dat de weg die we gaan de juiste weg is. Waarom twijfelen we dan soms nog?” We hebben ervaren dat wanneer je je leven in Gods hand legt, je ontdekt dat Hij zorgt. Dat is heel mooi om te zien. Als God ons ergens wil hebben, is voor Hem geen probleem te groot’.
Toekomst
De komende anderhalf jaar vervolgt Henrik zijn vliegopleiding en start er parallel een traject bij MAF om uitgezonden te worden. ‘Waarschijnlijk verhuizen we in de zomer van 2025 weer terug naar Nederland voor de laatste fase van de vliegopleiding. Daarna bereiden we ons op een Bijbelschool in Engeland verder voor op onze uitzending. Waar we uiteindelijk terecht komen, is van veel verschillende factoren afhankelijk. Uiteindelijk lijkt het ons mooi om te dienen in Papoea-Nieuw-Guinea, maar dat is niet aan ons. Maar met de Gids aan onze zijde komen we altijd op de juiste plek.’
De familie Mulder ondersteunen in hun missie?
Volg hen op social media voor updates